Eerste deel reis

De grote reis is begonnen. Er zijn al heel veel avondturen beleeft en dat zal de komende maanden niet minder worden. Het inpakken heeft dagen geduurd. En toen Marloes midden in de nacht op de stoep stond om naar Amerika te vertrekken, voelde het nog steeds niet als de realiteit. Het vliegveld zorgden nu al wel voor meer kribbels. In welke rij moeten we staan, het afscheid zou nu echt dichter bij komen. Hoe veel heimwee zal ik krijgen? Allemaal vragen die ontstonden en waar ik toen nog geen antwoord op had. De reis begon in Dusseldorf, vanaf daar zouden we vliegen naar Machester, en daar hadden we 1,5 uur om over te stappen op een vlliegtuig naar San Fransicso. Kriebels op het vliegveld kwam ook doordat de online-incheck thuis niet werkte. Beide vliegtuig maatschappijen gebeld, waarom we steeds een foutmelding kregen bij de check-in. Waarop het antwoord was. Door jullie visum en storingen op de site, kun je niet van te voren online-inchecken. Wat even paniek opriep, omdat we overstap kort was en inchecken op het vliegveld niet bekend is bij mij. Ook was dit de eerste keer dat ik zo 'alleen' vloog. Ben vaker met andere gevlogen. Maar Marloes had nog nooit gevlogen, dus ik voelde de druk wel een beetje. Maar op het vliegveld in kunnen checken en toen was het moment van afscheid. Bij het afscheid van andere mensen had ik toch best wel problemen, oma, papa, Frank. En afscheid van mama nemen had ik toch als best wel moeilijk verwacht. Maar door alle spanning die met de vliegreis te maken had, was dit afscheid heel makkelijk. De focus was al op de douane die we door moesten ect, zorde voor afleiding van het afscheid. Dus naar een stevige knuffel en een kus, was het zo ver en verdwenen we achter de schermen. Natuurlijk waren we redelijk op tijd en hadden we nog genoeg tijd om een beetje rond te lopen en te kletsen. Wat erg prettig was. Toen eindelijke (iets te laat) de gate open ging en we met een busje naar het vliegtuig gebracht konden worden begon de reis pas echt. Het eerste vliegtuig was een heel klein, paars, vliegtuigje, met propellers. Het was een vlucht met Flybe. En het vliegtuig bestond alleen uit 2 rijen met 2 stoelen. Wij zaten helemaal achterin. En omdat we 'grote' handbagage koffertjes mee hadden en de stoelen voor ons nog vrij waren, mocht ik daar gaan zitten en hadden we allebei twee stoelen voor onszelf. Wat erg fijn was! De vlucht is verder prima verlopen. Het was maar 1,5 uur, dus dat was zo voorbij. Ook omdat ik natuurlijk na 10 minuten alweer in slaap viel. Echter, toen ik wakker werd, was ik niet meer zo rustig. We hadden namelijk de vertraging niet ingehaald, maar waren alleen maar later aangekomen. Omdat ons aansluitende vlucht op dat moment over 40 minuten zou sluiten, kwam de paniek toch een beetje opspelen. Gelukkig zat naast Marloes ook een stel dat ook naar San Francisco vloog, dus hebben we die uiteindelijk achtervolgd naar de gate. Maar dat was nog wel een gedoe. Eerst moesten we niet naar de bagageband (bagage ging gelukkig automatisch over), maar naar transfer vluchten. Dit was een doolhof van trappen en gangetjes. Tot dat we bij een bus kwamen. Deze bus bracht ons naar de secrurity. Hier moesten wen nog een keer door de beveiliging, waarna we onze weg mochten vervolgen naar de gewone gate. Hier zagen we allemaal borden waarop stond dat de gate van San Francisco al ik sluiten! 'Gate Closing". Toen kwam er nog een beetje meer paniek.. Dus in volle springt naar de gate toe. Nummer 31... Een van de laatste gates (het ging tot 35). Ik heb volgens mij nog nooit zo snel gerend met een bagagekoffertje. Wat een druk. Ik wilde het vliegtuig echt niet missen. Want wat moet je dan doen? Dus in volle sprint van de achterkant van terminal! En daar aangekomen, stond er nog een gigantische rij voor de gate. Waarin we, uitgeput, aan konden sluiten. 20 minuten later konden we eindeijk boarden voor het vliegtuig. Nadat we allebei, toevallig, uitgekozen werden voor een extra security check, waarbij onze bagagekoffertjes weer open werden gedaan en werden doorzocht. We gefoulieerd werden, en we onze schoenen uit moesten doen, en laten zien dat we niets onder onze sokken hadden geplakt?!?
Na veel gestress ons plekken in het vliegtuig op gezocht. Dit was wel een grote vliegtuig. 2x4x2, en daarbij ook nog ontzettend veel rijen. Wij zaten in de middelste 4. En dan aan de rechter buitenkant. En we maakte ons op voor de lange vlucht.. 11 uur in de lucht. Gelukkig hadden we een schermpje voor ons waar we verschillende films en series konden kijken, zoals Garfiled en Harry Potter. Ook had ik muziek mee en heb ik een deel kunnen slapen. Het laatste deel van de reis was wel vervelender. Dit begon al na 6 uur. Ik werd ietwat misselijk. Bij de landing werd het nog iets erger. Dus was erg blij toen we eindelijk in San Francisco aankwamen!

Maar daar stond de volgende obstakel voor ons te wachten. De Amerikaanse douane wordt nu niet echt gezien als de meest vriendelijke en gastvrij mensen. Wat toch weer voor wat spanning zorgde. Alle papieren erbij gehaald. Die we weken en weken van de voren al allemaal in orde gemaakt hadden. Naar de Ambassade geweest in Amsterdam en en het visum stond in onze paspoorten. Alle documenten waren mee, dus het moest goed komen. En achteraf viel het allemaal wel mee. Mij zijn wel redelijk wat vragen gevraagd. Wat kwam ik hier doen, wat mijn hoofdvak was, waarom ik in San Francisco was, hoe lang ik bleef. Hoe ik in New York State kwam ect. Maar de man achter de balie was niet zo nors als ik verwacht had. Er kon zelfs wel een lachje van af. Dus alles was in orde! Vervolgens bij de bagageband gewacht en onze 'zware' ruimbagage van de band afgehaald. De inpakfolie eraf getrokken. En toen waren in SAN FRANCISCO.

Vanaf daar de BART naar het centrum gepakt. Daar was het redelijk uitgestorven omdat het zondag was. Vrij snel het hostel kunnen vinden, na een grote berg te hebben beklommen. Het hostel was helemaal leuk. We zaten in de 'dorm room'. Een kamer met 2 stapelbedden. Waar 4 personen konden slapen. Onze roommates zijn tijdens ons verblijf nog een paar keer veranderd. Maar het waren steeds rustige mensen. Dit was trouwens het enigste hostel waarbij we een kamer moesten delen, dus in alle andere steden hadden we een privé kamer. Het hostel was heel erg goed. We hadden 2 keer gratis avondeten en er was elke dag een gratis ontbijt. Daarnaast hadden ze ook kaarten, fietsenverhuur ect. Je kon met alle vragen terecht bij de receptie, die 24 uur open was. En alles werd ook regelmatig schoongemaakt! We kwamen op zondag aan in SF en moeten donderdag ochtend heel vroeg weer weg om de trein naar Salt Lake City te halen. Dus de eerste zondagmiddag/avond die we er hadden een beetje de omgeving van het hostel bekeken en lekker Amerikaans een SMALL(kleine) Pizza gedeeld(!), want hij was erg groot. hahah typisch amerikaans..

De volgende dag zijn we naar de coit tower gelopen waar een mooi uitzicht hadden over de stad. Vervolgens zijn we doorgelopen naar PIER 39. Hebben we even souvenirtjes gekeken, nog naar een clownshow gekeken en zijn we vervolgens de pier afgelopen. Alcatres bekeken en naar een speelhal geweest en militaire boten gezien, die daar in de haven lagen. Vervolgens zijn we naar een parkje gegaan en hebben we daar even gechilld. En zijn we via labom street weer terug naar het hostel gegaan en hebben we daar het gratis avondeten van het hostel meegepakt en zijn we gaan slapen.

De dinsdag hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar GOLDEN GATE BURG gefietst, wat een eind buiten de stad is, dus daar hadden we echt wel fietsen voor nodig. Om er te komen waren we al zeer sterk uitgedaagd aangezien er goed veel heuvels in SF zijn en de brug ook hoger ligt. Maar het was het zeker waard! Wat mooi om dat een keer met eigen ogen te zien. We zijn de hele brug over gefietst en hebben zelfs nog een walvis gepot die onder de brug door zwom. Vervolgens zijn we doorgefietst door het GOLDEN GATE PARK. Wat toch een beetje teleurstelde. We hebben even een rondje gefietst door de BOTINSCHE garden en vervolgens naar de universiteit gefietst. Via de PIANTED LADIES en ALMON QUARE naar union quare geweest. hier hebben we even uitgerust en zijn we door MACY"S gelopen en hebben we een mega cheesecake gedeeld van de 'the cheesecake factory" Daarna weer terug naar het hostel gegaan. Daar een salade gegeten en weer op bed gegaan.

Woensdag was de laatste dag van San Fransisco. Toen zijn we naar CHINATOWN geweest en zijn we ook nog even bij de winkelstraat dicht bij union quare geshopt. Daarna waren onze dagen in SF op en zijn we optijd op bed gegaan omdat we de volgende dag al om 6 uur moesten uitchekcen om onze trein naar SALT LAKE CITY te halen.

Om bij de trein in Salt Lake city te komen, moesten we eerst een heel traject afleggen. Eerst zijn we naar de metro gelopen en met de metro een deel afgelegd. Dit hebben we gedaan omdat we naar de andere kant van de baai moesten komen. Met de auto moet je dit over een brug doen. Maar omdat we niet zeker wisten hoe veel tijd je daarvoor uit moest trekken, hebben we maar besloten om het eerste deel met de metro te doen en dan vervolgens, aan de andere kant van de baai een Uber te nemen naar het treinstation. Natuurlijk kwamen we weer veels te vroeg aan bij de metro. Waardoor we een metro eerder pakte naar McArthur station en daar dus ook veels te vroeg aan kwamen. We hadden hier ook voor het eerst een Uber, wat erg spannend was. Maar we hadden een hele lieve vrouw als chauffeur. Dus dat viel heel erg mee!
Eenmaal op de station in Emeryville aagnekomen, konden we onze bagage inchecken en zijn hebben we in de wachtruimte gewacht. Uiteindelijk kwam de trein. De trein begint in Emeryville, dus hij was nog helemaal leeg! wat een voordeel was omdat we dan de goede plekken uit konden zoeken! En daar begon ons eerste Amtrak advanture.